امام حسن عسگري(ع) از پدرانش و از نبي مكرم اسلام(ص) نقل مي كند: وقتي خداوند تعالي، آدم و حوا را خلق نمود آنها در بهشت مي خراميدند و مي گفتند: از ما زيباتر كيست؟ در اين گفتگوها بودند كه بانويي را مشاهده نمودند كه هرگز مانند وي را نديده بودند زيرا نورانيت و درخشندگي فراوانش، چشمها را خيره مي ساخت. عرض كردند: خداوندا! اين بانو كيست؟ فرمود: چهره و صورت سيده ي زنان «فاطمه زهرا(س)» است.عرض كردند: پروردگارا! اين تاجي كه بر سر اوست چيست؟ فرمود: شوهرش علي(ع) است. سوال كردند: اين دو گوشواره چه هستند؟ فرمود: دو فرزندش «حسن(ع) و حسين(ع)» كه ايشان اين مقام را دوهزار سال پيش از آنكه شما را خلق كنم، در علم پنهانم داشتند.(لسان الميزان، ج3، ص345«روايت از امام حسن عسگري از پدرانش از جابر و از رسول الله» به نقل از فاطمه الزهرا از ولادت تا شهادت ص 70/بحارالانوار،ج25، ص5 روايت 8 باب 1) ابن عباس روايتي از رسول خدا(ص) نقل مي كند كه فرمود:«دخترم فاطمه(س) حوريه اي به صورت انسان است، آنهنگام كه در محراب عبادت در برابر خدا مي ايستد نور وي براي ملائكه و فرشتگان آسمان مي درخشد، همانگونه كه نور ستارگان براي اهل زمين درخشندگي دارد»(بحارالانوار،ج28،ص38-37 روايت 1، باب 2)